Eén voor het geld, twee voor de show, drie (of vier) iconische microfoons gebruikt door Elvis

De nieuwe film van Baz Luhrmann, ‘Elvis’, brengt het verhaal van Elvis Presley op het grote scherm. Warner Brothers wilde zoveel mogelijk historische nauwkeurigheid garanderen en vroeg Shure om advies over de microfoonmodellen die Elvis gebruikte. Het bedrijf leverde foto's van het optreden van Elvis, identificeerde vervolgens de vintage microfoons en deed indien nodig suggesties voor alternatieve modellen. Shure helpt al tientallen jaren filmproductiebedrijven bij het identificeren en lokaliseren van historisch nauwkeurige microfoons.

Hoewel er in de film verschillende Shure-microfoons worden gebruikt, zijn hier drie (of vier) verschillende soorten Shure-microfoons die Elvis tijdens zijn carrière heeft gebruikt:

Het Shure Unidyne I-model 556 – Deze variant van de Unidyne I is een van de meer herkenbare microfoons die Elvis in de bloei van zijn carrière gebruikte. Volgens het Shure Product Data Sheet uit 1947 is Model 556 een supercardioïde unidirectionele dynamische microfoon met bewegende spoel die een hoogwaardige reproductie van geluid met een breed bereik biedt.

De echte unidirectionele karakteristiek van de 'Unidyne', verkregen door het 'Uniphase'-principe, zorgt voor een zeer bevredigende werking onder ongunstige akoestische omstandigheden waar een conventionele microfoon praktisch nutteloos zou zijn.

De microfoon heeft een nieuw akoestisch-mechanisch circuit met een bewegend spoelelement, dat in combinatie met een hoge fluxmagneet zorgt voor een hoge efficiëntie en een soepele piekvrije respons van 40 tot 15,000 cycli. De respons aan de achterkant is ongeveer 15 decibel (dB) lager dankzij het 'Uniphase' unidirectionele akoestische netwerk.

De nieuwe Moving Coil-unit wordt geleverd met een dubbele voorruit om een ​​stille werking buitenshuis te garanderen. Als voorzorgsmaatregel tegen het mechanisch oppikken van trillingen is het apparaat met een veer opgehangen in de microfoonbehuizing, die op zijn beurt in levend rubber in de standaardconnector zweeft.

De behuizing heeft een modern ontwerp, met aantrekkelijke stroomlijning en grillebehandeling. Dankzij de wartel kan de microfoon op de geluidsbron worden gericht voor de beste opname.”          

De iconische Unidyne-microfoon van Shure stond op de speciale editie “Elvis”-postzegels die in 1993 werden uitgegeven.

De Shure Model 525 omnidirectionele bewegende spoel dynamisch – Het productgegevensblad uit 1954 beschrijft deze microfoon als “een slanke, dynamische microfoon met bewegende spoel, op maat gebouwd om een ​​hifi-reproductie van stem en muziek te bieden en een omnidirectioneel patroon te hebben.

De microfoon is veelzijdig en betrouwbaar voor zowel binnen- als buitengebruik. De uitgebreide, soepele frequentierespons en de daarmee gepaard gaande getrouwe reproductie zijn grotendeels te danken aan een nieuw ontworpen diafragma dat is bevestigd aan een gevoelige spoel die in een magnetische structuur is opgehangen.

Het gebruik van hoogefficiënte magnetische materialen en speciaal ontworpen magnetische circuits heeft het mogelijk gemaakt deze kleine microfoon te ontwikkelen en toch een maximale operationele efficiëntie te bereiken. De microfoon is robuust gebouwd om bestand te zijn tegen intensief gebruik en wordt niet beïnvloed door temperatuur- en vochtigheidsschommelingen.”

Shure SM53 en SM54 – De SM53 en SM54 waren intern hetzelfde, waarbij de SM54 een grotere grille had.

Volgens het Product Data Sheet uit 1970 “maken de betrouwbare prestaties, uitstekende eigenschappen en het knappe uiterlijk van de SM53 en SM54 ze extreem veelzijdig en bij uitstek geschikt voor veel veeleisende toepassingen op het gebied van televisie, radio, opname, films en geluidsversterking. De prestaties en het uiterlijk van de twee modellen lijken erg op elkaar; de SM54 is echter specifiek ontworpen voor gebruik in zeer moeilijke situaties waarbij dichtbij wordt gesproken en in de hand wordt gehouden, vanwege zijn immuniteit voor "plop" en ademstoten. Elvis gebruikte deze microfoons in de jaren zeventig, vooral omdat ze weinig basopbouw hadden door het nabijheidseffect. De diepe stem van Elvis had niet ‘meer bas’ nodig.

‘Elvis’ speelt nu in theaters door het hele land.